سلام. شنیده بودم 40 سالگی بحران داره. این چیزی که من دارم می بینم از بحران اونطرفتره مصیبته. خلاصه اوضاع و احوال ناجوریه. اینکه توی این چند وثت نبودم اینه که تو قرنطینه بودم و سر کار نمی رفتیم. از خونه هم با گوشی خیلی سختمه ولی از یاد دوستان غافل نبودم. امیدوارم همه رعایت کرده باشند و حال خودشان و عزیزانشان همگی خوب باشه. ما هم بد نیستیم. کلی برنامه برای این تعطیلات داشتم که کارهای عقب افتاده ای که دارم و جلو بندازم.

سلام. عنوان این پست را مصرعی از شعر شهریار قرار دادم که بی مناسبت با حال و احوال اینروزهایمان نیست. البته بلانسبت خیلی از دوستان و تهرانیهای عزیز که از بعضی از جماعت از بد روزگار پررنگ جامعه جدا هستند. من به استناد پسوندم و ریشه خانوادگی ام با افتخار یک "دهاتی"ام . هر چند در روستا نه بدنیا آمده ام و نه بزرگ شده ام و نه کشاورزی بلدم. اما خودم را از این قشر و جماعت زحمتکش جدا نمی دانم. همان دهاتی ای که به تجربه هر وقت اوضاع اقتصادی اش به واسطه بی مهری و بی

اندک اندک می رسد موسم یک روز قشنگ می شکافد پیله را می پرد پروانه و می نشیند روی گل می شکوفد غنچه را تا به بار آرد درخت باغ را می شود خندان گل زیبای روی بچه ها می شود شادان دل مادربزرگ می شود راضی دل بابا بزرگ می رسد اینک بهار جلوه ی عشق خدا این روزها به واسطه این اتفاقات جور واجور و این آخری هم کرونا دیدم بد نیست یه خورده دلها را شاد کنم و بیاد بیارم که بهار نزدیکه و برم به پیشوازش با اینکه یه خورده زوده.

بارون مياد از آسمون چيكه چيكه چيكه چيكه ميشينه رو شونه مون مي خونه قصه براي دلاي شكسته مون يكي بود – يكي نبود زير گنبد كبود توي آسموني اون خدائيكه همه مون دوستش داريم يه دونه ابر بود که تنها بود همدم تنهايي هاش باد بود بيچاره غصه مي خورد چون كه باد هميشه پيش اون نبود يه روزي نسيم كه برگشت پيش اون يه خبر داشت براش ((اون دورا، خيلي دورا يكي هست مثل توئه غصه تنهايي داره مثل تو مي برمت پيش اون)) ابر تنهاي قصه مون خيلي خوشحال شد از حرف اون شاد و شنگول همسفر باد

سلام. ماه بدی را همه پشت سر گذاشتیم و امیدوارم دیگه از این تجربه ها نداشته باشیم. من معتقدم همیشه در وقوع یک اتفاق بد یک حکمت شیرین از اتفاق خوب نهفته هست و خیلی وقتها اونقدر اون اتفاق بد تاثیر منفی روی روح و روان آدم میزاره که درک حکمت شیرینش از مخیله آدم خارج میشه. اونقدر از اتفاق های بد ناراحت میشیم که غافل از الهی رضاً برضائک و تسلیماً لأمرک» میشیم . غافل از خدایی که همه چیز در ید قدرت لایتنهایی اوست تا نخواهد نمیشود گر بخواهد میشود حتی اگر دنیایی